اولین امتحان سال اول دانشگاه...

صبح زود با خیال راحت ازخونه اومدم بیرون،کاملا ریلکس و مطمئن بودم از اینکه حتماٌ نمره من عالی می شه؛آخه اون روز امتحان نحو داشتم ومن از دو روز قبل شروع کردم و به کوب درس خوندم ،وقتی رسیدم دانشگاه دیدم بچه های کلاسمون دارن صرف می خونن،تا چشمم افتاد به کتاب صرف یه هو خشکم زد،بدون سلام و بی مقدمه گفتم : تورو خدا نگین که امتحان صرف داریم بچه ها با(حالت تعجب) گفتند:مگه نمی دونستی امتحان صرف داریم؟

یعنی صرف نخوندی؟من که یک کلمه هم صرف نخونده بودم بدوبدو رفتم جای مسئول آموزش وبا خواهش والتماس گفتم که :تو رو خدا من رو ازاین درس حذف کنید تا بتونم ترم بعد امتحان بدم،ولی خواهش های من فایده نداشت و مسئول آموزش به من گفتن که:نمی شه ،باید امتحان بدی،این همه در طول سال خوندی حتماٌ قبول می شی.داشت اشکم در میومد{راستشو بخوای دوقطره ای هم اشک ریختم!ولی دیگه اونجا جای گریه کردن نبود...}من که دیگه چاره ای نداشتم  وحتی یک کلمه هم صرف نخونده بودم رفتم سر جلسه امتحان و از خدا خواستم کمکم کنه واز ته دل ازامام زمان (علیهالسلام)خواستم که کمکم کنن (و با تشکر از دوست خوبم خانم عبدی که اون روز یکی از درس های مهم رو به طور خلاسه برام توضیح داد.خدا خیرش بده)وخدا رو شکر ...

امتحانم رو عالی دادم...

                                          ولا حول ولاقوۀ الا بالله العلی العظیم

خدا یعنی نگاهی عاشقانه     طلوعی جاودانه        ندای مهربانی       اجابت دائمانه  

    عدالت عادلانه           سرور بی کرانه           خدایعنی خدای آمرانه