در کوی یار

لبیک اللهم لبیک ،لبیک لا شریک لک لبیک...

ایام حج از زیباترین لحظاتی است که در زندگی یک فرد به وجود می آید .آنگاه که از همه جا و همه

چیز وهمه کس فراموش میکنی و خود را در مقابل عظیم ترین خانه و مکانی که رب العزیز به آن

عزت بخشیده پیدا می کنی ...

آقای مهربانی، مولایم مهدی(عج الله تعالی فرجه الشریف) جان ؛

کاش می بودی که  با شما به حج برویم ،با شما طواف کنیم،و شما تبیین کننده مناسک حج می بودی...

آری این خانه خانه خداست واین مکان امن ترین مکان جهان است (و من دخله کان آمنا-آل عمران97 )

آری این مکان جای دل بریدن از هر غیر خداست،دل بریدن دنیا ،از دلبستگی ها؛

اینجا جای قربانی است...

اینها همه زیباست ،اما با وجود مولایم مهدی(علیه السلام) زیبا تر می شود؛

اینجا جای خالی منجی بیش تر حس می شود...

آقای من جایت بین ماخالی است،درست است که گاهی در بین کتاب ها و جزوه هایمان ،در گیر ودار

عروسی و عزایمان ،در بین  بحث و جدلهایمان گم می شویم،ولی بدان که واقعا جایت خالیست...

احساس نیاز می کنیم نیاز به وجود کسی که وجودش مایه آرامش و عدالت است ...

و با وجود او دیگراز شبهه های پر قصد و غرض خبری نیست ،از ترس و تهاجم خبری نیست،آنجا فقط جای خوبیهاست و ماهمین یک کلمه را در دنیایمان گم کرده ایم...                                             

جایت خالی است...